ඔබ නොදනී මුළු ලොවම දනී.. ( අවසාන කොටස )

01 කොටස

02 කොටස

03 කොටස

04 කොටස

05 කොටස

06 කොටස

07 කොටස

08 කොටස

09 කොටස

10 කොටස

11 කොටස

                                ඒ වසර තුන පුරාවට චමත් ඇගේ සුවදුක් සොයා බැලුවේ ය.ඒත් ඒ ඇයට රහසින් ය. හද සාක්ෂිය අනූවත් ඔහුගේ හිතේ ඇඳී තිබූ යම් හැඟීමක් නිසාත් ඔහු තුෂී ගැන සොයා බැලුවේය.

                                මුලින් මුලින් දොඩමළු නොවූ තුෂී පසුව නොනවත්වා කියවන්නට විය.මානසික රෝහලේ ගත කරන තුන්වන වසර වනවිට ඇයට යම් සුවයක් තිබුනක් අතොරක් නැතිව කතා කිරීම නතර නොවිනි.

                                චමත් හා කසුන් පාසල් වියේ මිතුරන් වීම දයිවෝපගත සිද්ධියක් මෙන් විය.කසුන් පළමුවරම වයිද්‍යවිද්‍යාලයට ඇතුල් වූ අතර චමත් දෙවන වර විභාගයට මුහුණදී විද්‍යා උපාධිය සඳහා ඉගෙනුම ලැබීමට තේරිණි. 

                                බොහෝ කලකට පසු මෙම රෝහලේදී අහම්බෙන් හමුවන තම මිතුරා වන කසුන්ට චමත් සියලු සිද්ධිය නොවලහා කී අතර විකුම්ව පාවා දීමක් නොකලේ ය.චමත්ගේ කතාව අසන හැමදෙනෙකුටම මෙන් කසුන්ටද ඔහු ගැන දැඩි පිළිකුලක් ඇති වූ අතර එහෙත් එය නොඇඟවීය.කසුන් සිතූ එකම දේ නම් තුෂී මෙවන් දුකක් විදින්නේ ඇය කල යම් අකුසලයක් නිසා බවත් චමත් කල මේ බොරුවට කෙදිනක හෝ ඔහුටද විදවීමට සිදුවන බවයි.

                                රෝගයට හේතුව මෙතුවක් කල් සැඟවී තිබුනද දැන් එය හෙලි වූ නිසා තුෂීට ප්‍රතිකාර කිරීම තවත් පහසු වූ අතර ඒ නිසාම ඒ වසරේ අඟභාගය වනවිට ඇය සම්පූර්ණ සුවය ලැබුවා ය.ඇය මෙතුවක් අවුරුදු 3ටම චමත්ව දැක නොතිබුනි.චමත් සිතුවේ මේ වනවිට ඇයට ඒ අමිහිරි සිදුවීම අමතක වී ඇතැයි කියා ය.(හදිසි කම්පනයකින් හිත වුල් වන බොහෝ රෝගීන්ට එසේ වීමට හේතු වූ සිද්ධිය හරි හැටි පැහැදිලිව මතක් නැත.)

                                සුවය ලැබූ තුෂී තව මොහොතක් හෝ රෝහලේ ගත කිරීමට අකැමැති වූ හෙයින් ඇගේ දෙමාපියන් ඇය නිවසට එක්කන් ගියහ.

                               මේ අතර තුෂීගේ දෙමාපියන් ඇගේ කලවයස පසුවී යමින් පැවතීම ගැන දැඩි ශෝකයෙන් ඇයට හොඳ සහකරුවෙක් සොයන්නට විය. එහෙත් එය එතරම් ලේසි පහසු නොවිනි. ඇයට මානසික අසංතුලිතතාවයක් තිබූ බව කියූ පමණින් බොහෝ දෙනා ආ පයින්ම ගිය හ.

                               එහෙත් එක් දිනක් ඊට සපුරා වෙනස් දෙයක් සිදුවිය.ඇය බලන්නට සුපුරුදු පරිදි මනමාලයෙක් ,ඔහුගේ නෑදෑහිතවත්තු යනාදී සෑහෙන පිරිසක් පැමිණි අතර  නෑදෑයින් ඉඩකඩම්,දේපල පිරික්සන අතර ඔවුන් දෙදෙනාට තනි වන්නට මොහොතක් ලැබුනි.

"ඔයාගෙ නම මොකක්ද..?"

"තුෂී"

"මගේ නම අහන්නෙ නැද්ද..?"

("ඔහ්..මෙයානම් සිරාම මනමාලයෙක් පාටයි.." තුෂීට සිතුනි..)

ඇය මද සිනාවකින් නිහඬ විය.

"කියන්ඩ බලන්ඩ ඔයා ගැන විස්තර ටිකක්..."

එක එල්ලෙ තුෂීගේ දෑස දෙස නොබලා ඔහු ඇසීය.

"මට පිස්සු හැදිලා හිටියා.. දැන් හොඳයි.."

තුෂීට විවාහයක් ඕනෑ නෑත. ඇයට ආදරය,විවාහය බොරුවක් ලෙස දිස් වේ.එමෙන්ම මානසික අසනීපයක් තිබි ඇති බව එන ඕනෑම මනමාලයකුට ඇය පලමුවෙන්ම කියන දෙයයි,එවිට ඔහු තුෂ්නිම්භූතව බලාසිට පලා යයි.

"හෙ..හේ...ඇත්තට..? ඒ මොකෝ..?"

ඔහු හිතුවේ ඇය කරන්නේ විහිලූවක් කියා ය.විහිළුවට විහිළුවකින් පිලිතුරු දී ඔහු බලා සිටී.

"මම යුනිවර්සිටි ඉන්නකොට කෙනෙක්ට ආදරේ කරා............"

ලෙස පටන්ගත් කතාව ඇය කිසිවෙකුට මීට පෙර නොකී ලෙස විස්තර කර කීවා ය.

                                   මුලින් මුහුණේ මැවී තිබූ සිනාව මැකී ගොස් "ඔහු"ගේ මුහුනට බැරෑරුම් පෙනුමක් ආරූඩ විය. කතාවේ අවසානයට යනවිට ඔහුගේ හිතට කතාව තදින් කාවැදී තිබුණි.ඔහු ප්‍රේමය ගැන මීට පෙර උනන්දු වූවෙක් නොවූවද හොඳ හිතක හිමිකාරයෙක් විය.

එදා ඔවුන් පිටත්ව ගිය අතර  "ඔහුගේ" මුහුණෙ වූ හැඟීම, ඒ බැල්ම, ඇයට තේරුම් ගන්නට නොහැකි විය.

                                  මේ අතර චමත් සුපුරුදු පරිදි තුෂීගේ සුවදුක් දැනගැනීමට රෝහලට පැමිණියේ ඇය ගෙදර ගිය බව නොදැන ය. එතැනින් ඇයගේ ලිපිනය ඉල්ලාගත් ඔහු ඇය සොයා ඇගේ ගමට ගියේ ය. 

කීපදෙනෙක්ගෙන් ඇසු පසු ඔහුට ඇගේ ගෙදර සොයාගැනිමට අපහසු නොවීය.

                                 අඩියෙන් අඩිය ගෙදරට ලංවන විට ඔහුගේ හිත ,යලිහැරී යන්නටැයි කෑ ගසා කීය.නමුත් ඔහු එය බිඳකුදු ඇසුවේ නැත.හැමදිනකම ලෙස ඔහු තමන්ගේ හදවතට ඇහුම් කන් නොදුන්නේ ය.

                                ගේට්ටුව ලඟට විත් කවුරුන්හෝ සිටීදැයි විපරම්කල ඔහුගේ දෑස නතර වූයේ මිදුල අමදිමින් සිටි තුෂී ලඟය.ඔහු මොහොතක් නොසැලී සිටියේ ය.ඒ මිනිත්තු කීපයට තුෂී තමන් නියැලෙමින් සිටි කාර්යයෙන් මිදී ගේට්ටුව දෙස බැලුවේ යම් ඉවකින් මෙනි.ඇය තවත් තත්පර කීපයක් මේ ආගන්තුකයා දෙස බලාසිටියේ හරියටම අඳුනාගන්නටය.ඇය චමත් යලි මුණගැසිමට කෙදිනකවත් සිතුවේ නැත.

ඒ මොහොතේම ඇගේ මවද ගේට්ටුව ලඟ ආගන්තුකයකු සිටිනු දැක ගෙයින් පිටතට පැමිණියේ ය.

මවද පිටතට ආ බව දුටු තුෂී,

"එන්න ගෙට"

යැයි කිසිත් නොඅඟවා කීය.

                               එය හොඳ නිමිත්තකැයි චමත් හිත සැහැල්ලු කරගත්තේ ඔහු එවන් පිලිගැනීමක් බලාපොරොත්තු නොවුනු නිසාවෙනි. නමුත් එසේ කීමට තුෂීට හේතු ගොඩකි.එකක් නම් ඇගේ මව මේ කිසිවක් තවම නොදනී.අනික නම් ඇය බැනවැදී චමත්ව එලවාගත්තේ නම් අහලපහල මිනිස්සුද සියල්ල දැනගනු ඇත.

"අහ්.. මේ කවුද දරුවො..?"

අම්මා ඇසුවේ තුෂීගෙනි.

"මම චමත්.."

පිලිතුර චමත්ගෙනි.ඔහු කවදත් කටදැම්මේ තමන්ට අයිති රාජකාරි වලට නොවේ.

"දෝණිගෙ යාළුවෙක් වෙන්ඩ ඇති... දැන් මේ දරුවා මොකද කරන්නේ..?"

"මම දැන් රජරට යුනිවර්සිටි එකේ ලෙක්චර් කෙනෙක්.. මේ පැත්තේ නෑදෑ ගෙදරක ආව එකේ තුෂීවත් මුණගැහිලා යන්න හිතුවා.."

ඔහු මුසා දොඩයි.

                             තුෂී කෝපයෙන් වෙව්ලයි.ඇයට ඇගේ මුළු ජීවිතයෙන් අවුරුදු 15කටත් වඩා කාලයක් ඉගෙනගත් දෙයින් පල නෙලා ගන්නට නොහැකි වූයේ චමත් නිසා ය. 

"ඉන්නකෝ.. මම ඔය ළමයට රණවරා වතුර ටිකක් ගෙනත් දෙන්න.. මේ පැත්තට බස් නෑනේ පුතේ වැඩිය. ඇවිදං ඇවිත් මහන්සිත් ඇතිනේ.."

එසේ කියූ මව ගේ ඇතුලට ගියා ය.

ලද අවසරයෙන් තවත් පමාවිය නොහැකි ව චමත්,

"තුෂී..."

"ම්ම්..."

ඇය නොරිස්සුම් හඬින් පිළිතුරු දෙයි.

"මට.... සමාවෙන්න...'"

ඔහුට ඇගේ ඇස් දෙකට කෙලින් කතාකල නොහැක.ඒ ඔහු ඇය ඉදිරියේ බොරු කාරයෙක් වි අවසන් නිසාවෙනි.

"ඕනෙම බලු වැඩක් කරලා සමා වෙන්න කිවුවම... ඔයා හිතනවද චමත් ඔක්කොම හරි කියලා..?

මම අද රස්සාවක් නැති කෙල්ලක්... ඔයාට පුළුවන්ද මට ඒ නැති වුන හැමදේම දෙන්න..? 

බෑ.............. 

ඔයා මහ නරුමයෙක්..!!!

තව ආවා ආයෙත් මට පරණ දේවල් මතක් කරලා හිත පාරන්න.. 

ඇයි ඔයා ආවේ...?"

ඇය නොහඬයි.. නොහඩා සිටීමට වෙහෙස දරයි.ඒත් නෙතඟින් නිරායාසයෙන් කඳුළුකැට එලියට පනී.

"ම්,...මම... ආවේ..."

"තව මොනවද ඔයාට කියන්ඩ ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ..? පිං සිද්ධ වෙයි... ආපු අතක් බලාගෙන අපෙ අම්මා එන්ඩ ඉස්සෙල්ලා ආපහු යන්ඩ.. 

මගේ අහිංසක  අම්මා දන්නේ නෑ මට මොකක්ද වුනේ කියලා.."

ඇය පුළුවන් තරම් ආවේගය කෝපය පාලනය කරගෙන කීවා ය. ඇගේ මානසික තත්වයට ඇද වැටුනු ඉන්නා කෙනෙකුට එය ලේසි පහසු නොවේ.

චමත් නැඟිට්ටේ ය.කසුන් සිතුවාක් මෙන් චමත් විදවිය යුතුය.ඔහු සෙමින් සෙමින් ඉදිරියට ඇඳෙයි.හරියටම "එදා" තුෂී පාර දිගේ ඉදිරියට ඇදුනාක් මෙනි.

ඔහු ගේට්ටුව පසුකරන විටම, ඔහු හැරයන මඟ දිගේ විත්, ගේට්ටුව ලඟ මෝටර් බයිසිකලයක් නතර විය.

                                   ෴ සමාප්තයි෴

If you win, you need not have to explain..

If you lose,you should not be there for explain...