අද ..මේ මොහොත තුරු..

                  අද මම ලියන්නේ ප්‍රධාන අරමුණක් නැතිව... අද දවසේ මේ වෙලාව වන තුරු ඒ කියන්නේ සිදුවුන සිදුවීම් ගැනයි.

                  අද උදේම පොඩි කට්ටක් කන්න වුණා.. මොකද මට අද කොම්පියුටර් පන්ති.කට්ට ඒක නෙවේ.. මට පන්ති තියෙන්නේ 8.30ට.ඒත් අම්මත් එක්ක අම්මගෙ ඉස්කෝලෙ ලඟට(අම්මගෙ ඉස්කෝලෙ කියුවට ඒ මගේ ඉස්කෝලෙ..9ට එනකම්ම ඉගෙන ගත්ත..)යන්න ඕනෙ.. එතන පැයක් විතර වාත වෙන්න ඕනේ.. මම ඉතින් අපේ ගෙදර ඉදන් town එකටවත් යන්න බැරි "පොඩි බබා" නෙ ඒකයි..(අම්මලා හිතන් ඉන්නේ එහෙම..:))

                  ඈතින් නකල්ස් කදු පන්තියත් ලස්සනට පේනවා.ඒ අතරේ උදේ ප්‍රබෝදමත් හිරු එළිය ඊයේ වගේ මලානික නෑ.ටිකක් හොඳට අහන් ඉන්නකොට ළමයි කෑ ගහන සද්දෙයි කුරුල්ලෝ කෑ ගහන සද්දෙයි ටැපලෙනවා..

ඔය ඔක්කොම එක්ක මට කවි සිතුවිලිත් පහල වෙනවා..ඉතින් හිතෙනකොටම මම "ටක්"ගාලා කොලයක් අරගෙන හිතට එන දේවල් කටු ගෑවා..

නකල්ස් මුදුන සෙනෙහෙන් සිඹ නීල නුබ

සොමි හිරු සොඳුරු වත පිරිමැද අරුණ විද

පැටළුනු නන් නදින් නද දෙන විහඟ රොද

මා සිත දැවෙන ගිනි පිඹ පිඹ නිවන රඟ

සිනා තවර පිබිදුනු මා වතට යට

හඬා වැටෙන සිත පිරිමැද නිහඬවම

උදේ මිහිරි සුව විදිනට සරිසි ලෙස

කැන්ඳන අයුරු විය ඉමිහිරි දසුන් මට

                ඔහොම ඔහොම කාලය ගතවුණා.. මම ඉතින් මගේ යාළුවත් එක්ක පන්ති ගියා.අපි දෙන්නට කතා කරන්න දේවල් කෙලකෝටියයි."අරයා"ගැන එයා කියනවා.."මෙයා"ගැන... ම්ම්... කියන්න මට දෙයක් නෑ.. ඉතින් අපි ළඟදි ප්‍රතිඵල එන එක ගැනයි අනං මනං ගොඩක් කතා කර කර class ගියා.

class ඉක්මනට ඉවර වුනා.ඊට පස්සෙත් වෙලාව ඉතිරි.ඉතින් අපේ සර් මනෝ විද්‍යාව ගැන කතා කරන්න ගත්තා

              ."ෂා... මමත් ඉතින් කවුරුහරි කතාවක් කියනවානම් අහන් ඉන්න හරිම කැමති කෙනානෙ..ඒකනේ මම ලියනවාට වඩා වැඩිපුර බ්ලොග් එකේ කැරකෙන එක කරන්නේ"

                 මිනිහෙක්ට සියදිවි නසාගන්න හිතෙනවා නම් එයා කවදාවත් ඒක කෙලින් කියන්නෑලු.ඒත් එයා කොහොමහරි ඒක අඟවනවලු..(මේ..මේ.. ඔය බොරුවට මැරෙන්න හිතන අයත් හොඳට අදුර ගන්න පුළුවන් හොඳේ..:))

                 එයා එහෙම කියන්නේ "කොහොමහරි මාව බේරගන්න" කියන්නලු.ඉතින් කවුරුහරි දිගින් දිගටම කියනවානම් "මට දැන් ජීවත් වුනා ඇති කියලා හිතෙනවා..එහෙම නැත්තම් මම දැන් ජීවත් වී සිටීමෙන් වෙහෙසට පත්වෙලා ඉන්නේ කියලා.. ඔයා කෙලින්ම බය නැතිව අහන්න "ඒ කියන්නේ ඔයාට මැරෙන්න ඕනේ කියන එකද?" කියලා.මොකද එහෙම තමා මුලින්ම අපිට ඒ ගැන දැනගන්න පුළුවන්.

සිය දිවි නසා ගන්න යන කෙනෙක්ට එහෙම කරගන්න තියෙන අවදානම මනින්නේ මෙහෙම..

  SAD PERSON 

                  මේ එක එක අකුරෙන් තේරුම් තියනවාලු.. ඒත් අපිට ඔක්කොම කියන්න වෙලා මදි වුනා.එකක් තමා ගෑනු ද පිරිමි ද කියන එක.ගැහැනු අය සියදිවි නසාගන්න තියන සම්භාවිතාවය පිරිමි අයට වඩා වැඩීලු.

අනික තමා වයස.වයසට යන්න යන්න ඒත් අවදානම වැඩි ලු.

                  ඉතින් ඔය දිවි නසා ගැනීම් කතාවෙන් පස්සේ අපි ආසාවෙන් හිටියේ භූත කතා අහන්න.. මොකද සර් ඒ ගැනත් කියන්න හිටියේ.. භූතයෝ ඉන්නවලු.. ඒත් අපි කරදර නොකරනකම්ම අපිට කරදර නැල්ලු. ඒ වගේම එයාලට අපිට දෘෂ්‍ය වෙන තරම් ඝනීභවනය වෙන්නත් පුළුවන්ලු."අප්පේ...." ඒ වෙලේ මට හීන් දාඩියත් දැම්මා.. fan එකට පිං සිද්ධවෙන්න ඒක කාටවත් මාට්ටු වුනේ නෑ..මම ලොක්කා වගේ අහන් හිටියා.. හැබැයි රෑ වෙනකොට ඕකේ ඵල විපාක තියෙයි..:):)

                  අපේ මතකය මරණයෙන් පස්සෙත් තියනවා කියන එකයි සර්ගෙ අදහස.ඒකලු සමහරුන්ට මෙලෝ විදියකින් ඉංග්‍රීසි කතා කරන්න බැරිවුනත් හීනෙන් ගජරාමෙට කඩ්ඩෙන් කොටන්නේ..(මට නම් ඉතින් හීනෙන්වත් බෑ..:( ..............)

මට හරි ආස හිතුනා මනෝ විද්‍යාව ඉගෙන ගන්න.

                    පන්ති ඉවරවෙලා ආපහු එනකොටත් මටයි,චතූටයි,අපිත් එක්ක ආව අක්කටයි තවත් කතා ඉතිරිවෙලා තිබුනා කතා කරන්න..(ඒවා ඉතින් ඉවරවෙන කතා යෑ... )

ඉතින් ඔහොම තනියම..(එක එක අතුරු පාරවල් වලදී එකින් එකා හැලුනා.. දැන් මම විතරයි..)..එනකොට මට කොච්චර දේවල් හිතුවද..?

                      ම්ම්.... මම ආසම වර්ගෙ බලු කුක්කෙක් පාර අයිනේ හිටියා.. මෙයාව ගෙදර අරන් ගියොත් අම්මා කොච්චර වෙලා දේශන පවත්වයිද..? එහෙම හිතුන ගමන් ඒ දේශනේ සිත්ගන්නාසුළු කන්කළු බව නිසාම මම හිතෙ අදහස එතනම තියලා පය ඉක්මන් කලා.. 

                     ගෙදර ළඟම තියන වල් වැදුන ඉඩමක් දැකලා..මේකේ අවුරුදු උත්සවයක් තිබුනා නම්.. කියලත් හිතුනා... 

                     ගෙදරත් පහුකරන් අඩියක් විතර ගියානම්..."ඉස්සර වගේ අයියයි,නංඟයි එක්ක වෙලේ දුවන්න තියනවා නම්.. ආයෙත් ඉස්සර වගේ ඉන්න තියනවා නම් කියලා හිතෙයි.. 

ඒ නිසා මම එච්චර දුර නොයා නතර වුනා..

කොහොම කිවුවත් මට ආයෙත් ඒ ලස්සන කාලෙට යන්න බැරි විදිහට ඒ කාලේ මට අහිමි වෙලා..