මගේ හිමිසඳ

නුවනඟට හසු වූ
නුඹේ නිවුනු දෙනයන
හදවතට සිහිලක් වූ
නුඹේ සොඳුරු සිතිවිලි

මල් පියල්ලක් සේ
මගේ මාවත සරසමින...
යන මේ ගමන් මඟ..

විඩාවක් කොහිද?
මගේ හිමියනි....

ලදල්ලක් සේ
නුඹ ලඟ දැවටෙමින..
අතෝරක් නැති
කතාබස් කියමින..

සඳට හිනැහෙන
තරු නයන සිඹිමින..
ගෙවන හෝරා ගණන්
මම ඉඳිමි ගණිමින...

හදවටා පවුරු නොතනා..
රිසි අයුරු සරණට ඉඩ හසර දෙන
පෙළෙන ගිනි සෙමින් පිඹ
අත්ලෙන් පිරිමැද සනහන

නුඹේ සොඳුරු ඔය හද මඬල...
මටම කැපවීම..
ඇදහිය නොහැකි..
මගේ හිමිසඳ...