ඉලංදාරි අයියේ,නුඹට නිවන් සුව!..

සවනට නොවැටුනෙන් මනු ලොව අමන විකුම්

මිහිරැති පදවැලින් ඔපවිය බ්ලොගය නිතින්

ලඟනැති විටක දහිරිය ගන්නට නිතැතින්

විය නුඹ වදන් හයියක් මට අයියෙ "දිලුම්"

නෙත් හමුනොවී මනසින් බැඳි සොයුරු පෙමින්

සයිබර් සයුරෙ තුටුයෙන් වසමින් නිතියෙන්

ගෙවු ඒ මිහිරි කල යුතු කෙලිකවට කමින්

නික්මී ගියා දෑසින් දුර ඈත ඉමෙන්

මියුරු වදන් දෙසවන සනසනු රිසියෙන්

ලියලා වැඩුනු පැතුමක් සුපිපෙන විලසින්

බලා සිටියමුත් අප දැල්වූ දෑසින්

කඳුලක දැවටුවා අප සිත් සසල වෙමින්

වදනින් වදන සිරවේ දුක් කටු අකුලේ

කවියෙන් කවිය බොඳ වේ නෙතු කඳුළු පටේ

සසරෙන් එතෙර සැනසී පිවිතුරු නිවනේ

පියුමක් දෝ දැනේ අකලක මිලින වුනේ

බොඳ වී ගියා පැතුමන් හදේ..