පිය සෙනෙහසට කවුගී ලියවුනා මඳි..

                                 දිනක් ගෙමිදුලේ ලී බංකුවක් මත තරුණ පුතෙක් තම මහළු පියා සමඟ ඈදි ගෙන සිටියහ.පුතා පුවත් පතක් කියවමින් සිටි අතර පියා ඊට බාධා නොකර නිසොල්මනේ සිටියේය.

මඳ වෙලාවකින් පුංචි ගේ කුරුල්ලෙක් පියාඹාවිත් ඔවුන් අසල තිබූ අන්දර වැටේ අත්තක වැසුවේ ය.

ඒ දෙස විපරමින් බැලූ පියා,

 "ඒ මොකෙක්ද..?"

යැයි පුතාගෙන් අසන්නට විය.

බලමින් සිටි පුවත්පතෙන් මදකට දෑස් ඉවතට ගත් පුතා ඕනෑවට එපාවට,

"ම්ම්... පුංචි ගේ කුරුල්ලෙක් තාත්තේ.."

යැයි කියා නැවත තම දෑස පුවත්පත වෙත යොමු කලේ ය.

තවත් සුළු මොහොතකට පසු නැවතත් පියා තවමත් ගේ කුරුල්ලා අන්දර වැටේ ඉනු දැක..

"ඒ මොකෙක්ද..?"

යැයි පුතාගෙන් අසන්නට විය.

එවර පුතා මදක් ඕනෑකමින් 

'ගේ කුරුල්ලෙක් තාත්තේ.."

යැයි කීය.

ටික වේලාවක් එලෙස සිටි ගේ කුරුල්ලා එතැනින් පියාඹාගොස් පියා සහ පුතා ඈඳිගෙන සිටි බංකුව ලඟම බිම කොන්ක්‍රීට් ලෑල්ලක් මත වැසුවේ ය.

ඒ බව දුටු පියා නැවතත්..

"ඒ මොකෙක්ද..?"

යැයි ඇසුවේ ය.

එවර නම් පුතාගෙ ඉවසීමේ සීමාව පැන්නේ ය.

නරඹමින් සිටි පුවත්පත පැත්තකට දැමූ ඔහු..

"තාත්තා !! ඒ ගේ කුරුල්ලෙක්.. ඇහුනද..? ගේ... කු..රු..ල්..ලෙ..ක්.."

යැයි කියා පියා දෙසම දෑස් යොමු කරන් තරහෙන් පිපිරෙමින් සිටියේ ය.

"අර මොකෙක්ද..?"

පියා නැවතත්..

"මොකක්ද මේ වැඩේ තේරුම..? ඇයි තාත්තා ඔයා ඔහොම කරන්නේ..? ඒ ගේ කුරුල්ලෙක්ක්ක්ක්ක්....!!"

පුතා මහ හඬින් කියන්නට විය.

හිඳ සිටි බංකුවෙන් නැඟිටගත් පියා එතැනින් ඉවත්ව නිවස දෙසට පියමනින්නට විය.

"ඒ පාර කොහෙද යන්නේ...?"

තවත් කිසිවක් කතා නොකරන ලෙස අතින් සන් කල පියා නිවස දෙසටම පිය මැන්නේය.

පියා නික්මුණු පසු තමන් එසේ ගෝරනාඩු කිරීම ගැන පසුතැවිලි සිතින් යුතු පුතා අත වූ පුවත් පත බිමට හෙලී ය.

ටික වේලාවකින් පුංචි පොත් පිංචක්ද අතැතිව පැමිණි පියා පුතා ලඟින්ම වාඩි විය.ඉන්පසු තම අත වූ පොතේ පිටුවක් පෙරලා එය පුතා අත තැබීය.

පුතා මදක් වික්ශිප්තව ඒ දෙස බලා සිටියේ ය.

එබැව් දුටු පියා දුටු බවක් නොඅඟවා..,

"හයියෙන් කියවන්න"

යැයි කීය.

"අවුරුදු තුනක් වයසැති මගේ පුංචි පුතා සමඟ මම අද ගෙමිදුලේ බංකුවේ වාඩි වී සිටින විට පුංචි ගේ කුරුල්ලෙක් පැමින අප ඉදිරියේ අත්තක වැසුවේය. ඒ දුටු මපුතු 21ක් වරක්ම ඒ මොකෙක්දැයි මගෙන් අසන්නට විය.ඒ ඇසු හැම වරකදීම  මා ඔහුට ඒ ගේ කුරුල්ලෙකැයි පිළිතුරු දුනෙමි....................... ඒ හැම වරම මා ඔහු ලයට තුරුලු කරගෙන පුංචි හාදුවක් දුන්නේ මගේ පුංචි කොලු පැටියා යැයි උතුරා යන සෙනෙහසිනි. කිසිදු තරහකින් හෝ සිත් තැවුලක් මා සිත නොවීය."

 දෑස තුනී කඳුළු පටලයකින් තෙමී යද්දී තරුණ පුතු තම පියා තරයේ වැළඳ ගත්තේය.

The most beautiful things in the world can't be seen or even touched.. They must be felt with the heart

(වීඩියෝවක් නෙත ගැටී..)