නිදහසේ ලියන්න.. ආසා නැද්ද මමත්...?

                                මම කවදාහරි මේ බ්ලොග් පිටුව අයින් කරනවා.. ඊට පස්සේ අළුත් නමකින් අළුත් පිටුවකින්.. ආයෙත් එනවා.. මොකද කිවුවොත්.. කියන්න හිතෙන හැමදේම ලියන්න මට මෙතන බෑ..

                                 දැන්.. ගොඩාක් අය දන්නවා මගේ ඇත්ත නම, ගම,.... ඒකට කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ.. ඒත් මේ පිටුව පවුලේ අයත් කියවනවා.. ඒක මට බරපතල ප්‍රශ්නයක්..!

                                 මම විශ්වාස කරන දේ තමයි "සත්‍ය.. ප්‍රබන්ධයට වඩා ගොඩාක් ලස්සනයි" කියන දේ.. ඒත් ඒ ලස්සන ඇත්ත ලියන්න කලින් මට දෙසැරයක් හිතන්න වෙලා.. අන්තිමට අකමැත්තෙන් වුනත් ප්‍රබන්ධයක් ලියන්න හිත යොමු වෙනවා.. වලක්වන්න අමාරුයි දැන්..

                                 පුංචිම කාලේ දින පොතක් ලිවුවේ අප්පච්චි කියපු නිසා.. ඒත් ඉංග්‍රීසියෙන්.. දැනුම වැඩි වෙන්න.. එකම දේ හැමදාම..

  "Today I got up early in the morning.. 

   I brushed my teeth & washed my face...." හැමදාම එකම චක්කරේ...

                                 ඊට පස්සේ  දිනපොතක් ලිවුවා.. 2006දී.. ඒක අපේ ගෙදර හැමෝම වැඩිම වාර ගණනක් කියවලා තිබුන පොත වුනා අන්තිමට..දුක තමයි.. මම නැති අතරේ හැමෝම ඒ පොත කියෙව්වා.. මම එක එක්කෙනාට බැන්න දේවල්.. අනං මනං ගොඩයි.. හොඳ වෙලාවට මම ඒ කාලෙත් දැනං හිටියා ඒ පොත පොදු දේපලක් වෙන බව.. ඒ නිසා ටිකක් පරිස්සමෙන් ලිවුවේ..

                                මම ලිපියක් ලිවුවා.. අන්තිමට ඒක ගෙදර අයගෙන් අඩුම වාර ගණනක් කියවලා තිබුන කෙනා වුනේ මම..
 

                                අන්තිමට බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්තා.. තාමත්.. ලියන්න නිදහසේ.. නිදහස නෑ මට.....!

                               එක සැරේකුත් අයියට පණිවිඩේ ලැබිලා තිබුනා.. මම ලිවුව ලිපියක් ගැන..  ඒ නම් කවුරුහරි කේලම්කාරයෙක් කියලා..

දෙවනි සැරේත් ආයෙත් කියවලා.. ඇත්තමයි පුදුම හිසරදයක්.. .. මට ඕනෙ දේ ලියන්න මට නිදහස නෑ..

මම මෙච්චර කල් ඇරලා ලියන්නෙත් ලියන්න දේවල් නැති නිසා නෙවේ.. ඒත් ලියන්න කලින් ටිකක් හිතන්න ඕනෙ නිසා..

හරිම වදයක්.. හිතට බොරු කර කර බ්ලොග් ලියන එක.. අනික මේ දවස් වල හිතේ පීඩනය වැඩි.. ඔළුවත් රිදෙනවා.. ඒ පීඩනය අඩු කරගන්න බෑ.. ඒක පුදුම කරුමයක්..

                              ලෝකෙ දකින ලස්සන ලියන්න බෑ.. ඒ විදිහටම.. වටේ ගොඩාක් ඇස් තියනවා.. කොහොමද හරි හරියට ලියන්නේ..?....

මගේ හිතෙ දැනුත් ගොඩාක් වචන තියනවා.. එන්න දෙන්න බෑ.. අන්තිමට ඕවා අල්ලගෙන කියවනකොට ලැජ්ජාවේ මැරෙන්න හිතෙනවා.. ආයෙ බ්ලොග් නොලියාම ඉන්න හිතෙනවා.. 

                             ඒත් බ්ලොග් කියන්නේ ගොඩාක් ලස්සන තැනක්.. මෙතනට ආවම මොකක්හරි ලියන්නමයි හිතෙන්නේ.. බ්ලොග් ලියන අනික් යාළුවොන්ට මට වගේ බාධක කම්කටොළු නැතිව ඇති මම හිතන්නේ.. එහෙමනම් ඔයාලා හරිම වාසනාවන්තයි..

                            හිතට එකඟ නැතිව ලියන කිසිදෙයකින් මට තෘප්තියක් නෑ.. ඉතින් මට "මම ලියන දේවල් අපේ ගෙදර අය දැන ගන්නවා" කියන දේ අමතක වෙනකන් මට ලියන්න අමාරුයි.. හිතට කපොල්ලක් set කරලා තියෙන්නෙ.

                           දැනට මම ලිවුව එක ලිපියක් ඒ "අනික් අය කියවයි" කියන බය නිසා ඉවත් කලා.. මම අදත් දුක් එනවා ඒ ලිපිය ඉවත් කිරීම ගැන.. ඒත් එක තිබුනා නම්,,, (සමහර විට ඒ ලිපියත් කියවලා ඇති)... මම ආයෙ බ්ලොග් ලියන්නෙ නැති වෙන්නම upset වෙලා හිඳී..

මම හරිම ආසයි නිදහසේ ලියන්න.. ඒත් ඒකට මට ඉඩක් නෑ.. 

              Trust me.. I want to write more...