සිතත් දැන් දැනුම් තේරුම් ඇත්තෙක්..... 2..

දෙමවුපියන් දරුවන් වෙනුවෙන්ම වෙහෙසී මියැදෙයි.ඒ වනතුරුත්... නොහැඟෙන්න පුළුවන් ඒ හැරයාමේ අඩුව,තනිකම...,. ඇත්ත ඒකයි...! අපේ දෙමවුපියෝ ඔවුන්ට ලබාගන්න නොහැකි වූ දේවල් හෝ දරුවන් ලබාගන්නවා දකින්න කැමති දේවල් දරුවන් තුලින් දකින්න උත්සාහ කරනවා.ඒ කාලේ දරුවන්ට ඒක පුදුම කරදරයක්.. වදයක්(අද්දැකීමෙන් මම දන්නවා)..ඒත් ජීවිතේ අපි හිතන තරම් දිගු නෑ..හරිම කෙටි. දරුවා උස් මහත් වලා මුළු රටේම බුහුමන් ලබනකොට දෙමවුපියන් තවදුරටත් ඔහු/ඇය අසල නැති වෙන්න පුලුවන්... අන්න ඒ මොහොතේ මුලු ලෝකෙම තමන් එක්ක... ඒත් පුරවන්න බැරි ලොකු අඩුවක් හිත ඇතුලේ හිරවෙලා.. සෙනඟ පිරමින් ඈත මෑත බලයි.... නෙත් සොයයි..ඔවුන් කොහිද..??...ඔවුන් ළඟාවන්නට බැරි දුර ඈතට ඒ වන විටත් ගිහින්.............

               "ඇරඹුමම කඳුළක් වෙලා...

                මම බලාඉද්දී ඒ දිහා..

                ආ දුරත් දුර වැඩි නිසා..

                අවසානයට පෙර ඈ ගියා.."

සමහරවිට මේ කසුන් කල්හාරයන් ගැනම වෙන්න බැරිද..?.මාලනි බුලත්සිංහල මහත්මිය ජීවතුන් අතර සිටි කාලයේ කසුන් කල්හාරයන් නවකයෙක්.. ඒත් තමන් මිනිස් හදවත් තුලට ගියා... ප්‍රවීණත්වයට පත්වුනා කියලා හිතන අවස්ථාව වන විටත්...ඒවැනි ජයග්‍රහනයකදී තමන් ගැන උපරිමෙන් සතුටුවන "ඇය".... නොඑන ගමන් ගිහින්...... ගොඩක් ප්‍රමාදයි.....ඒත් ආයෙත් අතීතයට ඇඳීයන්න බෑ...!

මේ කියවෙන්නේ අම්මා ගැනමයි කියලා මට හිතුනේ "ආ දුරත් දුර වැඩි නිසා" කියන පද පෙල නිසා.. පෙම්වතියක් ගැන කියනවානම් මෙහෙම කීමේ තේරුම මොකක්ද?(මට තේරෙන තරමින...)

                "දුක්බරම කවියක් ලියා..

                 එක පදපෙලක් අඩුවෙන් තියා..."

 පියවරෙන් පියවර ක්ෂේත්‍රයක ඉදිරියට එන්න කවුරුහරි උදවු කලයුතුයි.මෙතනදී නම් "අම්මා".ඒත් කෙනෙක්ට ප්‍රශ්න වැඩිපුර එන්නේ සාර්ථක වෙන්න වෙන්නයි.ඉතින් එවැනි මොහොතක මවගෙ අඩුව කොතරම් දැනෙන්න ඇද්ද...

                 "අරුත් පසිදින්නට කියා
                  අවසානයට පෙර ඈගියා.."  එතනත් පේන්නේ ප්‍රශ්න මුල අතරමං වීමක් නේද..?


                  "ශෝකාන්තය එන තුරා..

                   තව රැඳෙන්නට සිත් නැතිනියා.."

අම්මා කෙනෙක් කවදාවත් ප්‍රශ්න හමුවේ දරුවා තනි කරන්නෑ..එහෙම වෙද්දී මව තමන් හැර ගියේ ලොකු දුකක් තමන්ගේ දරුවාට මුහුණදෙන්න වෙනවා දකින්න තියන අකමැත්තටද("තව රැඳෙන්නට සිත් නැති නියා")..කියලා දරුවා අහනවා වගේ මට මෙහිදී හැඟෙනවා.

                   "අනන්තය ළඟ මා දමා..

                    අවසානයට පෙර ඈ ගියා.."

එතනදී කියවෙන්නේ ප්‍රශ්නයකින් ගොඩ එන්න බැරුව..."මේ ප්‍රශ්න වලට විසදුම් කියා නොදී ඇයි අම්මේ මාව දාලා ගියේ"කියලා නොහඩා අමතන දරුවෙක්ගේ හද ගැනයි....(මට තේරුනේ එහෙමයි)

(මේ තේරුමම තියන ගීතයක් තමා සුනිල් එදිරිසිංහයන්ගේ "දෙවැනි බුදුන් ලෙස"ගීතය...ගොඩක් හිතට වදින ගීතයක්..)

 මම නම් ගොඩක් එකඟ මේ ගීතය ප්‍රේම ගීතයක් කියන දේටයි...ඒත් මේ ළඟදී දවසක මගේ යාළුවෙක් මේකෙ තේරුම මේ වගේ දෙයක් කිවුවම මම ටිකක් හිතලා බැලුවා..වෙන්න පුළුවන් නේද කියලා...

 කොහොම වුනත් මම කියන්න ආසයි මෙන්න මේ දේ.අපි හිතනවාට වඩා ජීවිත ගොඩක් කෙටි.අපි කෙනෙක්ට හෙට දෙයක් කියන්න හිතන් හිටියා කියමු..ඒත් අපි ප්‍රමාද වැඩි වෙන්න පුළුවන්..

සමහරු සෙනෙහස හිතේ හංඟගෙන ඉන්නවා.. දෙමවුපියන්ට,සහොදරයින්ට,බිරිඳට/සැමියාට,දරුවන්ට..

ඒකෙන් වැඩක්ද..? මම නම් හිතන්නේ මම කෙනෙක්ට ආදරේ නම් පුලුවන් උපරිමෙන් ඒ දේ අඟවන්න ඕනෙ කියලා...අම්මාට, අප්පච්චිට, අත්තම්මට, ලොකුඅත්තට, අයියට, නංඟිට..(දැනට වැඩිපුරම මෙච්චරයි..)

මමත් කැමති මට ආදරේ බව අඟවනවානම් විතරයි..හිතේ හංඟගෙන ඉන්න සෙනෙහසකින් මටනම් "තුට්ටු 2ක තරම්වත් වටිනාකමක් නෑ"

සමහරවිට ඔයාලා මාත් එක්ක එකඟ නොවෙන්න පුළුවන්..මම හිතන විදිහ එහෙමයි... මම කැමති හැඟීමක් විදින්න විතරයි... "හිත ඇතුලෙ ඇති - නොපෙන්නුවට"කියලා විදවන්න නෙවේ..

දහසකුත් එකක් සිතිවිලි අස්සේ මට හොඳටම මම ගැන හිතෙන විදිහ ඒකයි..

     "සෙනෙහසට සෙනෙහෙ කිරීම"

ලස්සන වචන ටිකක්..ලස්සනම ලස්සන තේරුමක්................!