එහෙම වුනොත් මේකත් ලෝකයක්ද.?..

"මේ නීටා .."

"ඇයි ශානි.."

"අර..බලන්න.."

"ඇයි ..මොකක්ද.?

"අර අපේ සුජීගෙ බබා....."

"අනේ ඇත්තමයි..හරි ෂෝක් දරු පැටියා නේද..?"

"ඕං  බලන්න ඒකෙත් හැටි...."

"ඇයි.. එහෙම කියන්නෙ"

"ඇයි..දන්නැද්ද.. ඔය හදාගන්න ළමයෙක්නේ....අනේ මටනම් දාහක් දෙනවා කිවුවත් අනුන්ගේ දරුවෝ එපා..! කාගෙ එවුන්ද කවුද දන්නේ..නැද්ද මං අහන්නේ"

"මං ඔය වගක් දන්නෑනෙ...එතකොට සුජීට බබාලා නැද්ද..? අනේ ඇත්තට... ඔය ගෑනු උදේට දකින්නවත් හොඳ නෑ කියනවානේ...හරි මුස්පේන්තුයිලු..."

                  අපිට මේ වගේ කතාකරන අය කොච්චර සමාජයේ මුණගැහෙනවද?ඒවගේ හිතන හණමිටි අදහස් තියන අය කොච්චර ඉන්නවද..?  

                  අන්තිමට බැලුවම දරුවා විතරයි නොදන්නේ "රහස"... අනික් හැමෝම දන්නවා... 

ඒ වෙලාවට ..තමන් සර්වසම්පූර්ණයි.තමන් වගේම තවත් ගැහැනියක් "මුළුමනින් අසම්පූර්ණයි.." ..

ඇයි මිනිස්සුන්ට ටිකක් වෙන කෙනෙක්ගේ දෘෂ්ටිකෝණෙන් බලන්න බැරි..! 

 මට නම් හිතාගන්න බෑ..

                  

                   ඒ අම්මත් කොච්චර ආසා ඇත්ත වචනයේ පරිසමාප්තඅර්ථයෙන්ම අම්මා කෙනෙක් වෙන්න...

තමන්ගේ හිතම කොච්චර රිදවනවා ඇද්ද ඒ හිත.... මිනිස්සුන්ගේ කතා කොච්චරක් වැටෙනවා ඇත්ද ඒ දෙසවනට..... අරුමයක්... ඒ දේ තවෙකෙකුට නොවැටහීම...!

                              "කිරි අම්මාවරු දනට වඩිනවා..

                               කිරි සුවඳයි මුළු ගම්මානේ..

                               අම්මා ඇයි ඒ දනට නොයන්නේ.....

                               නොඅසන් පුතණුවනේ....

                               මා සිත රිදෙන නිසා...."

                     හැමෝටම හැමදේම ලැබෙන්නෑ.... ඒකට අනෙකා හරිම කැමති... අනුකම්පා කරන්න මිනිස්සූ තරම් රුසියෝ වෙන කවුද..? ඒ අනුකම්පාවත් බොහෝවිට හිත් පෙලන තරම්.....!

                     කිරි අම්මලා විදිහට කිරිඅම්මා දානෙට වඩින්නේ විවාහක "සර්වසම්පූර්ණ" කාන්තාවෝ.. වැන්දඹු නම් "අසම්පූර්ණ..", දරුවන් නැත්තම් .."අසම්පූර්ණ'................ මේ දේවල් මිනිහෙක් පෙලන්න තවත් මිනිහෙක්ම යොදාගන්න ආයුධ. 

  

                ඒ අම්මත් දරුවෙක් හදන්න ගන්න ඇත්තේ දරුවෙක් නැතුවම බැරි නිසා නොවේද..? එහෙම නේද..? මම රූපවාහිනියේ,පුවත්පත්වල පවා දැකලා තියනවා දරුවන් නැති කලා කරුවන්ගෙන් ඒ ගැන පුන පුනා අහනවා.. ඇත්තට ඒ වෙලාවට මට හිතෙනවා "මේ මිනිස්සුන්ට හිතක් පපුවක් නැද්ද" කියලා.

                          "  නෙත නිදි මරලා..

                             කැත කුණු අතගා..

                             මම නුඹ හැදුවෙමි..

                             දුක් විදලා....      "

                             "එනමුත් කුසයේ හොවමින් බිහිකර

                             ඇඟ ලේ කිරිකර නැත පොවලා.."

               හදපු අම්මාද, වදාපු අම්මාද උතුම්..? මම නම් හිතන්නෙ හදපු අම්මා කියන එකයි.. සමහරෙකුට කළලයක්............,භෘණයක්............, පමණක්ම වූනු දරුවෙක් ....තවත්  අම්මෙකුට ලේ කිරි කැටියෙක් වෙනකොට තමා මිනිස්සුන්ට ඉවසන්න බැරි...................... මම ඇත්තටම එහෙම හිතන මිනිස්සුන්ට වයිර කරනවා...ඒ ඇර මට මේ සමාජය වෙනස් කරන්න බෑ....

                              "නුඹගෙන් දරුසුරතල් බැලුවා මිස...

                               මව් පදවිය නැත මා පතලා.."

                               

                             " මතු බවයේ මා..

                               දනට වඩින්නම්...

                               නුඹ බිහි කර ඉන්..

                               මව වීලා.....   "                  

               පුළුවන් නම් අපිට තේරුම් ගන්න කෙනෙක්ගේ හදවත... ඒකම ලොකු පිනක්...! මහ ලොකු කමට.. "මම නම් ඇත්තමයි කියන්නේ... කියන දේත් මූණටම කියනවා... " කියලා කියන එක නෙවේ මනුස්සකම කියන්නේ... මගේ බොළඳ හිතට හැඟෙන විදිහට....

මිනිහෙක් කියන්නේ අනික් අයට ඇහුම් කන් දෙන කෙනෙක්............ 

හඬට නෙවේ.......... 

හද ගැහෙන රාවයට....

                       මම දන්නෑ මේ දේවල් කතා කරන්න තරම් මම මෝරලාද කියලා.. ඒත් මට පෙනෙන ලෝකෙ ගොඩක් තැන් මට පේන්නෙ හිස් තැන්...  තමන් ළඟ වැරදි කොච්චරක් තියනවද... ඒත් බලන්නෙම අනික් කෙනෙක්ට රිදවන්න.....

                       අද අපිට හරි ලොක්කො වගේ ඉන්න පුළුවන්.. ඒත් හෙට ගැන අපි කාටවත් කියන්න බෑ..

මම ඉස්කෝලෙදී හරියට යාළුවොන්ගෙන් බැනුම් ඇහුවා.."ප්‍රාර්ථනා,ඔයා ලෝකෙ හැමදෙයක්ම සාදාරණීකරණය කරන්න යන්න එපා.." කියලා

                      .ඒත් මම හිතන දේ තමා හැමෝම එහෙම හිතලා බෑ.කවදාහරි සමාවදෙන්න බැරි වැරැද්දක් වුන කෙනෙක්ට අනුකම්පා කරන්න මිනිස්සූ ලෝකෙ ඉන්න ඕනෙ..හැමෝම ඕනෙ නෑ.. ඒත් එහෙම අය ඉන්න ඕනෙ.. කෙනෙක් වැටෙන්නෙ සුළු මොහොතයි යන්නේ.. හිතන්න...!ඒ වෙලාවට කවුරුත් නැති වුනොත් එයා නැඟිට්ටවන්න........ 

                        පුළුවන් නම් මේ ගීතය විදින්න... මම මේ ගීතය එක සැරයයි අහලා තිබුනේ.. රූපවාහිණියෙන්.. ඒ මීට අවුරුදු ගානකට කලින්.. ඒත් ඒකෙ තේරුම මගේ හිතට ගොඩක් වැදුනා... අද තමා 2වනි සැරේට මම මේ ගීතය ඇහුවේ.. මේ වගේම ගීතයක් තමා.."ජයසිරි මහ බෝ හිමි මම පිරිමි පුතෙක් පැතුවා(හරියට මතක නෑ..ඒකත් එක සැරයයි ඇහුවේ..) ගීතය..

                 

                        http://www.youtube.com/watch?v=eUiUBKiASHQ

මම හිතන්නේ මේ ගිතයේ නම් රූපරචන ගැලපෙනවා..ඒත් ඒ නැතුව අහන්න....

                          පුළුවන් තරම් මිනිස්සු දිහා සානුකම්පිතව බලන්න...ඒත් අනුකම්පාව අඟවන්න එපා.. ඒ දේ එයාලව ගොඩක් රිදවයි...ඒ වගෙම හිතට එන හැමදෙම නොකියා ඉන්න.. හිතක් කියලා දෙයක් ඇත්තේ අපිට හිතන්නනේ........... නැත්තම් එහෙම එකක් මොකටද..?

                          

මේ ලෝකෙ හැමෝම සතුටින් නම්

කිසිම අඩු පාඩුවක් නැත්නම්..

මේකත් ලෝකයක් වෙයිද...?

ලෝකෙ අපි හැමෝම ඉන්න ඕනෙ.. කවුරු යන්න කිවුවත්..........